Nieuw zeeland part 1

Dinsdag 8 juli
Dag van vertrek! Hele week, tussen het verhuizen door, bezig geweest met alle spullen inpakken. Best moeilijk om te bedenken wat ik voor 7 weken lang nodig heb! Emily werd rond 10 uur afgezet door haar hostdad. Daarna zijn we samen nog even langs de woolies gegaan voor wat boodschapjes voor onderweg. En toen was het alweer tijd om afscheid te nemen van de familie. In een woord DRAMATISCH! Dat was toch wel even moeilijker dan gedacht. Gelukkig zie ik ze nog voor ik naar weer naar Nederland vertrek! Nick heeft ons weggebracht naar het busstation waar we aankwamen om 12.05 pm, mooi optijd voor die bus die volgens Emily om 12.15pm zou vertrekken. Of niet. BUT I STILL LOVE EMILY ;) De bus vertrok namelijk om 12.00pm en dus waren we te laat! Even leek het een onzettend groot drama te worden en het reizen was amper begonnen… Gelukkig bleken we, na extra betalen, met de volgende bus mee te kunnen waardoor we alsnog ruim optijd op het vliegveld aankwamen! Na ong 2 uurtjes wachten konden we het vliegtuig in voor een 3uur durende vlucht naar Auckland. Daar kwamen we 11.35pm NZ tijd aan. De volgende vlucht zou pas 6.30am vertrekken dus konden we even lekker slapen. Dat lekker slapen bleek niet zo lekker als gepland maar we hadden het overleefd. Wel hadden we bijna het vliegtuig gemist omdat we even vergeten waren dat we nog met de bus naar een andere vertrekhal moesten maar gelukkig waren we net optijd! En na een klein uurtje vliegen waren we dan eindelijk op onze eerste bestemming: Christchurch! Hometown of Conna 
We werden opgehaald door haar oma. Duurde even voordat we haar gevonden hadden. Ze bleek in een andere aankomsthal te wachten en omdat we haar alleen op een foto hadden gezien maakte het nog lastiger. Toen we haar eindelijk gevonden hadden duurde het weer even voordat we haar aandacht hadden getrokken omdat ze de hele tijd van ons weg aan het lopen was omdat ze op zoek naar ons was. Na een korte achtervolging kregen we dan eindelijk aandacht van haar en konden we naar ons tijdelijke onderkomen, Conna’s moeder en stiefvader. Daar aangekomen konden we na een heerlijk ontbijtje lekker naar bed om alle gemiste slaap in te halen. In de middag, na ons slaapje en toen Conna´s moeder, Maria, terug was van haar werk werd het tijd voor een rondleiding door Chrischurch. Christchurch is namelijk 3 jaar geleden door een vrij zware aardbeving getroffen waardoor de halve stad in puin ligt. Zo indrukwekkend om te zien! Omdat het ‘nog maar’ 3 jaar geleden is, zitten ze nog midden in de afwikkeling van de aardbeving en zijn er dus nog veel overblijfselen van te zien. Ook zie je hier en daar monumenten en herdenkingsplaatsen. Zo zijn we langs een herdenkingsplaats gegaan met de naam: ‘185 empty chairs’. Dat zijn 185 wit geschilderde stoelen, elke stoel is ander en staat voor een slachtoffer van de aardbeving. Zo is er een autostoeltje voor het 5 weken oudje jongetje en een rolstoel voor een 78 jaar oude man. Zo’n mooi gebaar. Verder zie je af en toe versieringen op de veiligheidhekken rondom afbrokkelende gebouwen om de stad wat ‘op te vrolijken’. Na de rondleiding door de stad zijn we lang Quake city gegaan, een klein museum met meer informatie over de aardbeving. Al met al zo indrukwekkend om te zien, lezen en horen.
De volgende dag was het tijd voor een dagtripje naar Kaikoura. Ong. 2 uurtjes rijden vanaf Christchurch. Maria was zo aardig om ons haar auto te lenen zodat we niet met de bus hoefden. Eerst stond op de planning om in Kaikoura walvissen te gaan spotten. Maar toen we dat wilden boeken bleek dat nogal prijzig te zijn voor 2 arme backpackers dus moesten we opzoek naar ander vermaak. Maria gaf ons het idee om zeehondjes te gaan kijken. Er zijn namelijk ontzettend veel zeehondjes daar en het speciale aan Kaikoura is dat ze daar een ‘zeehondjes crèche’ hebben. ‘Elke dag, als papa en mama naar hun werk gaan (op zoek naar voedsel) gaan de kindjes naar de crèche. Op een rijtje klimmen ze met z’n alle de berg op naar een klein water poeltje met a waterfall waar ze lekker kunnen spelen, zwemmen, slapen, chillen enz. tot papa en mama klaar zijn met hun werk en de kindjes weer naar huis kunnen.’ Dat wilden Emily en ik wel zien! Daar zijn we dus ook heen gereden die dag. Na langs de weg al hier en daar zeehondjes te zien kwamen we aan bij ‘de crèche’. Na een klein tochtje omhoog de berg op kwamen we aan bij de waterval met de zeehondjes. ZO SCHATTIG! Van te voren waren we gewaarschuwd dat het beter was om ze niet te aaien omdat ze nog al scherpe tandjes hadden. Toch waren een paar zeehondjes super nieuwsgierig en kwamen ze nog net niet bij je op schoot zitten! Na het zeehondjes spotten zijn we nog even door Kaikoura zelf gereden voor wat mooie uitzichten was het weer tijd om naar huis te gaan.
Op donderdag ochtend was het tijd voor een voetbalwedstrijd! Nederland speelde tegen Argentinië en net als elke andere wedstrijd wilde ik ook deze zien! Gelukkig voor mij is het in NZ 2 uur later dan in OZ dus in plaats van 6 uur hoefde ik nu pas om 8 uur op :) Ik had met Roos afgesproken om te Skype tijdens de wedstrijd zodat we de wedstrijd ‘samen’ konden kijken. Helaas, zoals iedereen waarschijnlijk al weet, werd deze wedstrijd niet gewonnen waardoor ik dus eigenlijk had kunnen uitslapen… Maar het was in ieder geval weer even leuk om m’n grote zus te spreken en af en toe m’n papa in beeld te zien :)
Die middag werden we opgevangen door 2 vriendinnen van Conna, Nikita en Julliët. Na eerst samen te hebben geluncht om elkaar beter te leren kennen zijn we naar de gondola’s gereden. Met de gondola’s zijn we naar de top van een berg gegaan zodat we over Christchurch and Lyttleton konden uitkijken. Zulke mooie uitzichten dat we daar hadden! Na de gondola’s hebben ze ons meegenomen naar een klein winkelcentrumpje wat is nagebouwd van een winkelcentrum in Melbourne. Toevallig waren Emily en ik in dat winkelcentrum in Melbourne geweest dus was het super leuk om het in het klein nog een keer te zien! Toen was de dag alweer bijna voorbij en was het tijd voor Nikita en Julliet om naar huis te gaan. Nikita heeft ons nog voor dat ze naar huis ging naar de botenical gardens gebracht om die nog even te bekijken. Helaas voor ons was het winter en bijna donker dus dan is het niet zo leuk als dat het zou zijn in zomer. Dus was het tijd om naar huis te gaan. Iets wat nogal een avontuur was voor ons aangezien we geen GPS hadden en dus eigenlijk geen idee hadden hoe we thuis moesten komen. Van te voren hadden we al aan Nikita gevraagd hoe we thuis moesten komen maar haar: ‘eerst links, dan rechts, dan aan het einde van de 3 lanen weg links, dan heel lang recht door en dan weer rechts’ waren niet zo duidelijk als het leek. Gelukkig hadden we een mini plattegrondje van Christchurch bij ons en na wat gepuzzel en een paar keer verkeerd rijden waren we optijd thuis voor het avond eten!
Zaterdag was het helaas alweer tijd om afscheid te nemen van Conna’s ontzettend lieve en gastvrije familië en om aan het volgende avontuur beginnen: Met een rental car naar Queenstown rijden met een overnachting bij de Moeraki Boulders. Even leek het avontuur niet door te gaan omdat het even leek dat we de bond niet konden betalen met onze Australische pinpas maar na wat gepuzzel konden we on our way! De bestemming van vandaag is de Moeraki Boulders: “De Moeraki Boulders zijn een soort grote, ronde, logge stenen, die over circa 50 m strand aan State Highway 1 verspreid liggen tussen Moeraki en Hampden, zo'n 80 km ten noorden van Dunedin) op het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland. Deze grijze keien zijn vrijwel perfect rond, met een omtrek tot 4 meter.” Helaas kwamen we aan terwijl het high tide was en de boulders dus onder water lagen. Dat betekende dus dat we tot te volgende morgen moesten wachten en was het dus tijd om een kampeerplek te zoeken! De volgende dag waren we gelukkig optijd vertrokken voor de boulders en zagen ze deze keer grotendeels op het strand! Sommige lagen half in het water. Het leek ons leuk om op die boulders te gaan staan voor photo’s, wat misschien beter geweest was van niet want dat avontuur heeft mijn camera helaas niet overleefd. Die werd zo enthousiast van het water dat ie dat graag van dichtbij wilde bekijken… rip camera. Godzijdank hebben alle foto’s het overleeft en heeft Emily nog steeds haar camera waardoor zij nu benoemd is als fotograaf.
Na de Moeraki boulders zijn we door gereden naar Queenstown! Nadat we waren ingecheckt en alles zijn we door het stadje gaan lopen, super lief stadje is het, niet zo groot, heel erg gericht op skiën enzo. Helaas waren Emily en ik dat detail even vergeten waardoor we geen dag hadden ingepland voor skiën. Gelukkig waren er genoeg andere dingen te zien en doen. Op zondagavond, de eerste avond, zijn we naar een restaurant gegaan waar ze live muziek speelden. De volgende dag, maandag, is Emily gaan bungy jumpen ( van grote hoogte 134 meter naar beneden vallen…) en omdag 134 meter hoog iets te hoog was voor mij ben ik die ochtend door Queenstown gelopen, langs het water in het zonnetje, zulke mooie uitzichten! In de middag, toen Em weer heelhuids terug was zijn we door de gardens van Queenstown gelopen en ’s avonds zijn we met onze roomies (Japanse jongen, Italiaanse jongen, Engelse jongen en Australisch meisje) uitgegaan! De volgende dag was het helaas alweer tijd om dit prachtige stadje te verlaten. Naar eerst ’s ochtends nog even geschaatst te hebben, konden we rond lunch tijd de nieuwe rental car ophalen en verder door NZ reizen! We begonnen in Milford Sounds. Emily en ik hadden een guided kayaking tour geboekt en gelukkig voor ons hadden we daar de perfecte dag voor uitgekozen! Lekker zonnig :) even dachten we dat we de enigste zouden zijn want wie gaat er nou kayaken midden in de winter? Nou, dat waren dus Emily en ik, en 17 andere mensjes! We werden verdeeld in 3 verschillende groepen. Wij zaten in team North America, aangezien iedereen daar vandaan kwam behalve ik. Wel heel gezellig. Tijdens de 4 uur durende kayak tour hebben we zo’n mooie omgeving gezien, een paar zeehondjes gespot en dingetjes en feitjes geleerd over Milford Sounds.
Omdat Milford Sounds langer duurde dan gepland en Emily en ik eigenlijk verder niks gepland hadden behalve dat we op vrijdag in Abel Tasman national park wilden zijn, hebben we vanaf woensdag weinig meer gedaan dan in de auto zitten en rijden rijden rijden. Godzijdank is Nieuw Zeeland PRACHTIG mooi en is dat dus geen straf. En gelukkig heeft Emily een hekel aan auto rijden en vind ik het heel leuk dus is ook dat mooi verdeeld. En natuurlijk zijn we lekker vaak gestopt overal om de omgeving te bekijken, photo’s maken, enz.
Vrijdag kwamen we dan eindelijk in de Abel Tasman aan! We waren van plan om die dag het park in te lopen naar een blok hut, daar logeren en de volgende dag terug lopen maar omdat we niks van te voren hadden gepland en het eigenlijk ook alweer laat in de middag was hebben we die dag alles gepland voor de volgende dag en zijn we ergens in de buurt weer gaan kamperen. De volgende dag was het dan zover: een 12 km lange wandeltocht naar de Anchorage hut! Van te voren onze spulletjes gepakt en de tocht kon beginnen :) Op de bordjes stond dat de tocht 4uur zou duren. Maar dat deden wij beter! Wij deden er 3.5 uur over. Met pauze! Van te voren hadden we bedacht zodra we daar aankwamen om een kleine wandel tocht te doen van 1uur en 20 minuten maar zodra we aangekomen waren konden we niks anders doen dan lekker op het strand zitten in het zonnetje! ’s Avonds bij het haardvuur hebben we wat spelletjes gespeeld en toen was het alweer bed tijd zodat we de volgende dag weer fris en fruitig terug konden lopen. ’s Morgen was er helaas wel wat spierpijn aanwezig en hier en daar een blaar maar aangezien we geen andere keus hadden dan terug lopen zijn we na een stevig ontbijt weer aan de wandel gegaan. Deze keer wilden we zo snel mogelijk terug zijn bij de auto dat we binnen 3 uur weer terug waren! Nieuw record! Op dat moment was de spierpijn zoooo erg dat we amper meer konden lopen haha! Dat zag er natuurlijk erg charmant uit :) Gelukkig stond er weinig meer op de planning naar naar Picton rijden en onderdak zoeken dus dat kwam goed uit. Nu ong 2 uur geleden zijn we in een super leuk hostel aangekomen en naar even heerlijk lang in de hot tub hebben gezeten voor onze spieren zitten we nu in de livingroom voor het haardvuur, lekker warm.
Voor de komende week staat het volgende op de planning:
North island!
Eerst een paar dagen in Wellington, dan met een rental car via Taupo, Rotarua en Waitomo omhoog naar Auckland. Leuk detail, in Taupo is het mijn beurt om te gaan bungy jumpen! Na Auckland vliegen we weer terug naar Australië waar nog ong 4 weken reizen op de planning staat! Tijd gaat zo snel joh, over precies 5 weken ben ik namelijk alweer thuis….
Tot de volgende keer :)
x